در بخش دیگری از سخنان خود در تکمیل صحبت عبدالرضا داوری مبنی بر اینکه فروش سلاح با مرام انقلاب اسلامی‌و امام خمینی(ره) همخوانی ندارد، می‌گوید: بله. اينكه دولت به آن افتخار بكند، اين بزرگترين توهين به ملت ايران است. سلاح براي چيست؟ مگر سلاح براي كشتار نيست؟ به درد كار ديگري نمي‌خورد. ملت ايران انقلاب كرد كه ديگر مسابقه تسليحاتي و كشتار و درگيري نباشد. ما انقلاب كرديم كه اينها در دنيا ريشه كن بشود نه اينكه حالا خودمان بياييم افتخار كنيم كه صادركننده سلاح به جهان شديم. چه كسي در دنيا جز مستكبران به فروش سلاح افتخار و آن را تبليغ مي‌كند؟ غير از آن‌ها كسي اين كار را نمي‌كند.
این سخنان احمدینژاد البته در تقابل مستقیم با منطق عقلانی و قرآنی اسلام است. علیرغم ادعای احمدینژاد کاربرد سلاح در وهله اول اساسا «کشتار» نیست و بلکه «جلوگیری از کشتار» است. او هنوز نمی‌داند یا نمی‌خواهد بداند که هدف از دستورات صریح قرآن درباره افزایش قدرت نظامی‌که در آیه «و اعدوا لهم ما استطعتم من قوه و من رباط الخیل» نمود یافته، بازدارندگی وجلوگیری از ایجاد جنگ و درگیری از طریق ترساندن دشمنان خدا و دین خدا است. فلسفه اصلی دستور قرآن به افزایش قدرت نظامی«ترهبون به عدو الله» بوده نه کشتار و دعوت به جنگ‌افروزی!
به نظر می‌رسد مسیری که محمود احمدینژاد برای دیده شدن و زنده ماندن در افکار عمومی‌انتخاب کرده است، در حال رسیدن به نقاط خطرناکی است که شاید او را برای همیشه از صحنه سیاسی و ذهنی مردم ایران پاک کرده و به تاریخ بسپارد.
برچسب‌ها: افراطی, فرقه منحرفه بهار اگر بایدن پیروز انتخابات شود?